Po fascynującej podróży w czasie wracamy do teraźniejszości. Na scenie pojawia się Dawid, który jako dyrektor przygotowuje się do swojego wystąpienia podczas uroczystości. Pomaga mu bibliotekarka Ania, która przynosi segregatory pełne artykułów prasowych o szkole, dokumentujących jej historię i sukcesy.

Dawid z wielką pasją wspomina o współpracy z Szkołą Podstawową nr 1 w Pszczynie, licznych sukcesach sportowych, udziale w próbie bicia rekordu Guinnessa, działaniach samorządu szkolnego, oraz o osiągnięciach w programie Odyseja umysłów. Jednak martwi się, czy uda mu się zapamiętać wszystko, o czym chciałby opowiedzieć, i czy zdąży wszystko przygotować.

W tym momencie na scenie pojawia się Filip, który wciela się w rolę Sekretarza i przynosi melisę na uspokojenie, pomagając dyrektorowi się zrelaksować. Następnie na scenę wkracza Magda, dyrygentka chóru, która zaczyna rozśpiewywać chórzystki.

Wśród chórzystek panuje jednak niepokój – Maja, która ma zaśpiewać solówkę, martwi się, że przez nerwy straci głos i nie poradzi sobie z występem. Madzia, uspokajając ją, przypomina, że nie ma się czym przejmować, i razem wykonują piosenkę Kamień z napisem Love z repertuaru Enej, niosąc pozytywną energię na scenie.

Na zakończenie uroczystości uczniowie, pełni ciekawości, zwracają się do ducha z pytaniem, czy mogą poznać przyszłość. Duch z tajemniczym uśmiechem odpowiada, że za 50 lat, podczas obchodów kolejnego jubileuszu szkoły, uczniowie odnajdą kapsułę czasu.

W tej kapsule będą się znajdowały wszystkie dokumenty, pamiątki i wspomnienia z dzisiejszego wydarzenia – jako świadectwo historii szkoły, którą tworzyli i będą tworzyć kolejne pokolenia. Duch z uśmiechem dodaje, że to właśnie oni, młodsze pokolenie, będą za 50 lat opowiadać o tym, jak rozpoczęli nową kartę w dziejach swojej szkoły.